Μοτοσικλέτα στην Κύπρο: Δύο τροχοί, χίλιοι κίνδυνοι
NEA
Μοτοσικλέτα στην Κύπρο: Δύο τροχοί, χίλιοι κίνδυνοι
NEAΌταν κάθε φανάρι μπορεί να κρύβει έναν κίνδυνο και κάθε διαδρομή μετατρέπεται σε στοίχημα, η ερώτηση δεν είναι αν θα κινδυνέψεις πάνω στη μοτοσικλέτα — αλλά πότε.
Η οδήγηση δύο τροχών στην Κύπρο είναι, χωρίς υπερβολή, μια καθημερινή δοκιμασία επιβίωσης. Για πολλούς μοτοσικλετιστές, το να επιστρέψουν σώοι στο σπίτι δεν είναι δεδομένο, αλλά επιτυχία.
Στους κυπριακούς δρόμους, οι μοτοσικλετιστές παραμένουν εκτεθειμένοι όχι μόνο στις λακκούβες και τα κακοσχεδιασμένα οδοστρώματα, αλλά κυρίως στην αδιαφορία των υπόλοιπων οδηγών — εκείνων που συχνά τους αντιμετωπίζουν σαν… αόρατους.
Πόσες φορές δεν έχουμε δει κάποιον να βγαίνει από STOP χωρίς να ρίξει ούτε ένα βλέμμα; Στα αυτοκίνητα, ένα λάθος υπολογισμού μπορεί να σημαίνει ένα «φρένο πανικού». Για τη μοτοσικλέτα, όμως, μπορεί να είναι το τέλος. Οι δύο τροχοί δεν συγχωρούν, και ένα σώμα χωρίς προστασία δεν έχει δεύτερη ευκαιρία.
Οι πραγματικοί κίνδυνοι του δρόμου
Η αδιαφορία των οδηγών
Αλλαγές λωρίδας χωρίς φλας, έξοδος από STOP χωρίς έλεγχο, επιπολαιότητα τύπου «θα προλάβει να φρενάρει». Αυτές οι μικρές στιγμές αμέλειας είναι που σκοτώνουν.
Η ταχύτητα και η ψευδαίσθηση του άτρωτου
Υπάρχουν και οι μοτοσικλετιστές που νομίζουν ότι οι κανόνες δεν τους αφορούν. Περνούν από φανάρια με ορμή, προσπερνούν επικίνδυνα, δοκιμάζουν τα όριά τους σε δρόμους όπου οι υπόλοιποι δεν τους βλέπουν καν. Η ταχύτητα όμως δεν συγχωρεί — ποτέ.
Η απουσία εξοπλισμού
Το 2025 και ακόμα βλέπεις ανθρώπους χωρίς κράνος, με σαγιονάρες και βερμούδες. Σαν να βγαίνουν για καφέ, όχι για μάχη με την άσφαλτο. Ο εξοπλισμός δεν είναι για «εμφάνιση» — είναι η γραμμή που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο. Ένα καλό κράνος, μια στολή με προστασίες, μπότες, γάντια. Δεν είναι άνεση, είναι ασπίδα. Κι όμως, πολλοί επιλέγουν να ρισκάρουν, γιατί «χαλάει το μαλλί» ή «είναι ζέστη». Στην πραγματικότητα, χαλάει η λογική.
Οι δρόμοι που προδίδουν
Λακκούβες, φθαρμένη άσφαλτος, ολισθηρές διασταυρώσεις, ελλιπής σήμανση. Ό,τι για τον οδηγό αυτοκινήτου είναι απλώς ενόχληση, για τον μοτοσικλετιστή μπορεί να γίνει αιτία τραγωδίας.
Η έλλειψη εκπαίδευσης και σεβασμού
Οι οδηγοί που δεν έμαθαν ποτέ να υπολογίζουν τις μοτοσικλέτες και οι μοτοσικλετιστές που δεν έμαθαν να προστατεύουν τον εαυτό τους. Ένα εκρηκτικό μείγμα, που δυστυχώς το πληρώνουμε σε αίμα.
Η ευθύνη είναι κοινή
Η αλλαγή δεν θα έρθει με ευχές
Οι οδηγοί πρέπει να μάθουν να βλέπουν τους μοτοσικλετιστές — να τους σέβονται, να τους υπολογίζουν, να συνειδητοποιούν ότι στους δρόμους δεν είναι μόνοι. Και οι μοτοσικλετιστές πρέπει να σταματήσουν να παίζουν με τη μοίρα τους. Δεν είναι μαγκιά να τρέχεις χωρίς κράνος. Δεν είναι «ελευθερία» να οδηγείς με σαγιονάρες. Είναι απλώς απερισκεψία.
Η οδήγηση μοτοσικλέτας στην Κύπρο δεν θα έπρεπε να είναι μάχη, αλλά τρόπος ζωής. Όσο όμως οι οδηγοί δεν αλλάζουν νοοτροπία και οι μοτοσικλετιστές δεν παίρνουν στα σοβαρά την ασφάλειά τους, η πραγματικότητα θα παραμένει σκληρή: κάθε μέρα στους κυπριακούς δρόμους, κάποιος ρισκάρει να μην επιστρέψει.
