Max σε απογείωση, McLaren σε κρίση
Formula 1
Max σε απογείωση, McLaren σε κρίση
Formula 1Ο Max Verstappen έχει πετύχει το απόλυτο μέχρι στιγμής στις επίσημες περιόδους του GP των Ηνωμένων Πολιτειών. Και μια πιθανή του νίκη σήμερα θα βάλει για τα καλά φωτιά στο πρωτάθλημα οδηγών.
Ας γυρίσουμε το ημερολόγιο ενάμιση μήνα πίσω, όταν ομάδες και οδηγοί έφταναν στη Monza για το ιταλικό GP. Το πρωτάθλημα κατασκευαστών ήταν ουσιαστικά τελειωμένη υπόθεση — όπως και το ποιο μονοθέσιο θα οδηγούσε ο φετινός πρωταθλητής. Η απάντηση και στις δύο περιπτώσεις ήταν μία: McLaren.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα πόνταρε στον τρίτο της βαθμολογίας, Max Verstappen. Οι 104 βαθμοί που τον χώριζαν τότε από τον πρώτο Oscar Piastri, με εννέα αγώνες να απομένουν, δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας. Ούτε καν η δεύτερη θέση, που ανήκε στον Lando Norris, φαινόταν ρεαλιστικός στόχος, αφού η διαφορά των 70 βαθμών έμοιαζε χαώδης.
Το πρώτο σημάδι – Zandvoort
Μια εβδομάδα πριν τη Monza, στο Zandvoort, εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις αναστροφής. Η RB21, χάρη στις τελευταίες αναβαθμίσεις σε πάτωμα και εμπρός πτέρυγα, είχε ξαναγίνει «κανονικό» μονοθέσιο. Όχι στο επίπεδο της MCL39, αλλά σίγουρα πολύ πιο κοντά της από ό,τι πριν. Και αυτό ήταν αρκετό για έναν οδηγό όπως ο Verstappen.
Μπορεί να έχασε καθαρά από τις McLaren στην Ολλανδία, τερματίζοντας δεύτερος χάρη στην εγκατάλειψη του Norris, αλλά εκείνος ο αγώνας ήταν το τελευταίο σημείο κάμψης. Έκτοτε, ο Ολλανδός μετρά δύο νίκες, μία δεύτερη θέση και μία νίκη σε Sprint.
McLaren: Από τη δόξα στη διάλυση
Αντίθετα, η McLaren δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο. Και η ανατροπή που έμοιαζε πριν λίγο καιρό σενάριο επιστημονικής φαντασίας, φαντάζει πια απολύτως πιθανή. Μια ανατροπή που, αν ολοκληρωθεί, θα μείνει στην ιστορία της Formula 1 ως ο μεγαλύτερος θρίαμβος για τον νικητή και το μεγαλύτερο κάζο για τους ηττημένους.
Το τριήμερο στο Austin αντικατοπτρίζει απόλυτα αυτή τη νέα δυναμική. Ο Verstappen έχει κάνει τα πάντα σωστά από την Παρασκευή, ενώ οι άνθρωποι της McLaren μοιάζουν ανήμποροι να τον σταματήσουν. Και όχι μόνο αυτό — αλλά η βρετανική ομάδα διαπράττει συνεχώς κρίσιμα λάθη, ουσιαστικά και επικοινωνιακά.
Το τριήμερο ξεκίνησε με τον Norris να δηλώνει πως θα υποστεί «συνέπειες» εντός της ομάδας μέχρι το τέλος της σεζόν, για όσα συνέβησαν στη Σιγκαπούρη. Ο Andrea Stella και ο Zak Brown δεν εξήγησαν ποτέ ποιες θα είναι αυτές οι συνέπειες. Θα δώσουν στον Piastri την πρωτοβουλία επιλογής εξόδου στα Q3; Θα αποφασίζει εκείνος για τη στρατηγική του Norris στους αγώνες; Κανείς δεν ξέρει πια με αυτή τη McLaren.
Και αν όντως πίστευαν ότι ο Norris είχε κάνει κάτι μεμπτό στη Σιγκαπούρη, γιατί δεν παρενέβησαν τότε υπέρ του οδηγού που προηγείται στη βαθμολογία και τους δίνει τις καλύτερες πιθανότητες για τίτλο; Ήθελαν χρόνο να το σκεφτούν; Έπρεπε να συμβουλευτούν πρώτα τον Adam Norris; Η McLaren με την κακή διαχείριση του περιστατικού κατάφερε απλώς να κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Papaya rules – αλλά εναντίον της ίδιας
Η επαφή των Piastri και Norris στο Sprint δείχνει πόσο τεταμένα είναι τα πράγματα εντός της ομάδας. Ο Zak Brown προσπάθησε να φορτώσει την ευθύνη στον Nico Hülkenberg για να περισώσει τα προσχήματα. Αλήθεια, υπάρχει κανείς που να πιστεύει σοβαρά πως φταίει ο Γερμανός;
Ο Oscar προσπάθησε να εκτελέσει switchback στον Lando μετά τη στροφή 1. Δεν υπολόγισε όμως ότι στον πρώτο γύρο δεν υπάρχει καθαρό πεδίο. Ακούμπησε με άλλο μονοθέσιο και παρέσυρε τον Norris σε εγκατάλειψη. Οκτώ βαθμοί χαμένοι για τη McLaren, δώρο στον Max.
Το θέμα δεν είναι το λάθος του Piastri, αλλά η απόφαση να επιχειρήσει μια τόσο ριψοκίνδυνη κίνηση που στην καλύτερη περίπτωση θα του απέφερε έναν βαθμό. Ήταν προφανές πως δεν σκεφτόταν καθαρά. Από την Ιταλία και μετά, όταν η ομάδα έδειξε πως στηρίζει περισσότερο τον Norris, ο Piastri έχει χάσει την ψυχραιμία του.
Η διαχείρισή του από τη McLaren υπήρξε κακή. Όσο κι αν δείχνει ήρεμος εξωτερικά, είναι σαφές πως εσωτερικά βράζει. Κάνει λάθη που δεν έκανε παλαιότερα — όπως στο Μπακού — και στις ΗΠΑ ήταν εκτός ρυθμού από την αρχή του τριημέρου.
Μέρος της ευθύνης του ανήκει. Αλλά είναι λογικό να αισθάνεται πίεση: αυτή είναι η πρώτη φορά που διεκδικεί τίτλο. Και η ομάδα του; Ανύπαρκτη στήριξη. Η «πολιτική ίσων αποστάσεων» μπορεί να ακούγεται δίκαιη, αλλά πρακτικά ευνοεί —έστω και ελάχιστα— τον Norris.
Ο μεγάλος κερδισμένος; Μα φυσικά ο Max Verstappen.
Ουαί τοις ηττημένοις
Max Verstappen: Η pole ήρθε εύκολα, γιατί ο Max ήταν σε δικό του επίπεδο, ειδικά στα Esses του πρώτου τομέα. Εντυπωσιακός και στον αργό τρίτο τομέα — οι McLaren δεν είχαν καμία ελπίδα να τον απειλήσουν.
Lando Norris: Η σύγκρουση του Sprint τον δυσκόλεψε, αλλά οδήγησε εξαιρετικά. Ακόμα κι έτσι όμως, η διαφορά των 0.3 δευτ. από τον Verstappen δεν δικαιολογείται. Η διαχείριση ελαστικών στον αγώνα παραμένει ερωτηματικό, καθώς η ομάδα δεν έχει δεδομένα από τους 19 γύρους του Sprint.
Ferrari: Η αλλαγή ανέμου το Σάββατο έφερε ρυθμό στους Leclerc και Hamilton. Τυχαίο; Πιθανότατα ούτε οι ίδιοι στη Ferrari καταλαβαίνουν τι συνέβη. Το μονοθέσιο παραμένει ασταθές και απρόβλεπτο.
Mercedes: Αρκετά καλή η W16 στο Austin. Οι Russell και Antonelli κατέκτησαν το 4-7. Ίσως ο Russell να έχει ελπίδες για το podium, αλλά χρειάζεται τύχη για κάτι παραπάνω.
Ο Verstappen μπαίνει στον αγώνα ως ξεκάθαρο φαβορί. Η McLaren πλήρωσε το τίμημα του Sprint: κανένα από τα δύο μονοθέσιά της δεν έτρεξε ουσιαστικά, άρα δεν έχει πλήρη εικόνα για τη φθορά και τη συμπεριφορά των ελαστικών. Το γεγονός ότι ο Leclerc βρέθηκε τόσο κοντά στον Norris λέει πολλά.
Στην Formula 1, μια λεπτομέρεια αρκεί για να κρίνει τη διαφορά ανάμεσα σε νίκη και ήττα. Η McLaren, χάρη στο τεχνικό τρίο Prodromou–Marshall–Howell, είχε το περιθώριο λαθών ως το καλοκαίρι. Όχι πια. Ο Max είναι πια πολύ κοντά στο να πάρει στα χέρια του την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Ο νικητής μπορεί να είναι μόνο ένας.
